යුගයේ පුගුස්සා ජනක කාව්‍ය විචාරය......

 උදේ වැඩට ආපු වෙලේ ඉදන් එකෙක් මගේ බ්ලොග බැලුවැයි බැලුවැයි කිය කිය වද දෙනවා.. මට කොහේ වෙලාවක් ඔව කරන්න බස් පදින්න තියේ පේසු බුකියේ කවි කියවන්න තියේ වදේ බැරි කමට ඔන් ඒ බ්ලොගට ගියා ඔන්න කවුද එකෙක්ගේ සදක් ඒ බ්ගොග් එකේ නම.... ඒක කියවපු වෙලේ ඉදන් මට හිසේ ඇම්ම... එෆා... වෙන බෝරිං කදුලු බැරල් එකක් ඒක....


මලවදේ ඉවසන්නම බැරි තැන ලිව්වා මම විචාරයක් අලුත්ම අදෝනාවට...




ගිම්හානයට වියළි ගිය ‍රළු පොළව මත
දෙපයින් සිට ගැනීමට වත් නොහැකිව
වාරු නැති ගත මතට අත් වැලක් සොයමින් ඇවිද ගිය සඳ
නේක කම්කටොළු මැද
ඉරි තැලී ගිය මැටි පිඩැලි ගෑලි විසි වන පොළව මත
රුධිර‍යෙන් නැහැවී ගිය ආත්මය අමතක කොට
සොයා ආවෙමි දිය පොදක්
බොන්නට නොව විදින්නට ඒ සිසිලස........

මෙයින් කියවෙන්නේ පතන් බබා නැමැති කවියා.. උහුලා ගත නෙහැකි කට්ටක් කමින් කෙල්ලක් නැති කම නිසා වේලී වේලී ආපු කටුක කර්කෂ තුච්ව අතීතයේ දුක්මුසු මතකයන්ය කෙල්ලක් නැති කමින් කෙල්ලක්ගේ පෙමක් නැති කමින් වියලී කරවී දුරවරණ වී ගිය මරුමුස් මුහුණ සහ ලේ පොදක් නැතිව කිසිම ගො එකක් නැතිව පල් වි තිබුණු හදවතට සිහිල් පැන් පොදක් වගේ සුකිරි කෙල්ලක් හොයාගෙන කටු කාගෙන ගිය ඒ අති දුෂකර ගමන ගැනය. නමුත් අවසානයේ මු කියනා දෙය ඉතාමත් පුගුස්සාජනකය... කට්ට කරවෙන අව්වේ කුටු කන එකා වතුර හොයන්නනේ බොන්න නෙවෙයිලු සිසිලස විදින්නටලු නෙදකින් විතරක් මෙහව් කවි.......


නේක කටු පදුරු වලින් වැසී ගිය
පතොක් ගසක පිපි සුන්දරම මලක් විලසට
ආත්මය නුඹ නමට ලඝු කොට
පුදන්නට විය වේදනාවෙන් පිරි හදවත...

දැන් ඉතින් පතන් කියන මහා කවියා කාන්තාරේ වතුර හොයන්නේ බොන්න නෙවේලුනේ සිසිල විදින්නලුනේ.. අන්න එහෙම කියන්නැහේ... කටු කමින් කටුක ගමනක් යන මේ මහා පුරුෂයාට හමු වුනාලු කරදර බාදක ගොඩක් මැද බන්න ලස්සන කෙලි පැටික්කියක්... පතොක් ගසක පිපි මල කියා මේ අපූරු කවි උත්තමයා හදුන්නලා තියෙන්නේ ඒ හුරුබුහුටි කෙල්ලවලු.. ඉතින් මේ කටු කකා කලු වෙවී ඉන්න මේ කැහැට්ටා.. අර කෙල්ලට ලන් උනාලු නිකං නෙවේ ආත්මයම ලඝුකොට... ලේසි සහසු නැහැ ‍හරිය.. ඔය වචන දෙක මහාලොකු අර්ථයක් කියෙන වචන දෙනක්.. මුළු ආත්මයම ඒ බැදීමට යටත් කියලයි කියන්නේ ලේසිද පහසුද.....

විදින්නට හැකි විය සුවද මට
මලක් විය නුඹ ලොවට පෙති විදහා පිපුන
ආශා කළෙමි විදින්නට ඒ මල සුවද
ලං කළෙමි දෙතොල විදින්නට මොහොතකට සිසිලස

අර දුස්කර මගේදි සැට් උන පතොක් මලට මූ හෙනට ලව් කරලනේ හත්දෙයියනේ ලව්කරලනම් විතරක් මදෑ.. මලේ සුවද විදින්ද මොකක්ද එකකුත් කරන්ඩ ගිහින් චික් විතරක් මේ ගැන මම විචාරය නොකර ඉන්න තීරණය කලා

විදිමින් සිටින විට සිසිලස
අමතකව ගිය අරුමයි එ'ගස ‍පතොක් බව
ඇනුන විට කටු සුමුදු දෙතොල මත
යළිත් සිහිකරවයි ගසේ ඇති රළු බව

යස වැඩේ මූට වෙලා තියෙන්නේ  හොද වැඩේ සාදු සාදු.... මලේ සුවද විදින්න ගිහින් මූ පතොක් කටු ඇනගෙන ඒක තමයි කියන්නේ මල්ලී (අඩේ මූ මගේ අයියා නේද..)  පනින්න පෙර සිතා බලපන් කියලා... කෙල්ලො දැක්ක පලියට ආදරේ කරන්න යනවද බොල හිතට කියාපන් ඉවසන්න කියලා.. අනික බෝ වතුර හෙව්වේ බොන්නත් නෙවෙයිනේ... අනේද කියන්නේ මගේ( කට) ඇගිලි ටික මෙවට හොද ඒව්වා එනවා ටයිප් කරන්න $$@^%^*(&(^*&%^*&)&)*_*&^*%&$$$$^&%*^(^&^%*(*&^*&^$$%$$$%@@$$@@@@@@  ඔන්න මම කීවා කියලා හිතාගන්න් ගෙරි කවියෝ (පසනෝ)

ගැස්සී පියවි සිහියට එළැඹි කළ
නැවත දුටුවයි සුන්දරත්වය එමල මත රැදුන
කෙදිනක හෝ සැගෙවෙනාතුරු කටු ගස මත රැදුනු
පෙම් කරමි මම දුර සිටම එමලට නිබඳ.......

ඔන්න ඉතින් අපේ දක්ෂ කවියා.. කවි උත්තම පසන් කුමාරයා අස්සයාගේ පිටේ නැගලා යනවලු... සුන්දර තෘණ නිම්මනයක් දිගේ  ලස්සන හිම කුමාරියක් රොස මල් කූඩයක් අරන් පාර අයියේ ඉන්නවලු... අලුත් පැසොන් එකට අතපය වනලා ලිෆ්ට් එකක් ඉල්ලද්දි අහක බලන් යන්න බැරි කමට මේ පසන් කුමාරයා නංගා ගත්තලු  ඒ හුරුබුහුටි කුමාරිව අස්සයාගේ පිටට දෙන්න එක්ක අස්සාගේ පිටේ ඩබල් දාල යන අතරේ මේ සුන්දර හිම කුමාරි පසන් කුමාරයාට "ආදරෙයි" කිව්වලු හත් ඉලව්වයි.. පසන් කුමාරයාටත් ඒක මැදෑ.. වේලි වේලි නොවැ උන්නේ.... මයේ හිතේ ඒ කුමාරි වෙන කිසිම කුමාරයෙක් දැකලා නැහැ මූට කැමති වෙන්න... ඉතින් ඔහොම යනකොට... හලේ.. මටනං ලැජ්ජයි මේ වෙන දෙවල් ලියන්න... ඒත් මක් කරන්නද ලියන්නම ඔනිනේ... අර සුන්දර අහිංසක හුරුබුහුටි සුකොමල ළද බොළද කුමාරිකාව පයින් පාරක් ගැහුවලු පසනට.... මේක වීසි වෙලා වැටිච්චි පාරට ඇද යටලු....  හත් දෙයියනේ... මෙහෙමත් විකාර... අහිංසකී අක්කා තැළුම් තෙල් බොතලයක් අරන් ඇවිත් මේකගේ පිට කොන්දේ උලනවා.... අනේ යසයි තියෙන පවුල කාගෙන ඉන්න බැරිව හීනෙනුත්  පෙම් කෙලින්න යනකොට


වැදගත්:::::: ඔබලගේ කවියටත් මගෙන් විචාර අවැසි නම් ගුගල් බසයේදී මා අමතන්න

යුගයේ අති දක්ෂ විචාරිකා... සුදු හංසී...... ;)