Dec 23, 2011

අහස මිතුදම් හැර ගිහින්


කවිකාර සිත බල කරයි 
ලියන්නලු කවියක්
සිත් යාය සිහින අසරණයි
සිතේ නැහැ සිතිවිලි බිඳක්
ඔබ සිහිනයක් වගේ දුරයි
සිතට නෑ නිවනක්
ආදරෙයි මම ආදරෙයි
කියන්නට නැහැ ඉඩක්
අහස තරහින් මඟ හරියි 
කියන්නට බැහැ දුකක්
වරු ගනන් දුක් අසා ඇතිවී
අහස මිතුදම් හැර ගිහින්


හංස ගීතයෙන් ඔබ්බට.. අද තවලමෙත් කවියක්.. පුංචි වෙනසකටත් එක්ක....

Dec 19, 2011

ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි.


මහපාන්දර පටන්ගත් සිරි පොද වැස්ස නිමක් නැත. වැස්ස නිමවන තුරු සිටින්නට මට සිතක් නැත.. මුහුණට පුයර බිඳක් දමාගෙන හැඩවී මම ගෙයින් පිටවුනෙමි. කවදත් මා අශා කල රෝස පැහැති සුවිටරයත්  වුල් මෆ්ලරයත් මට උණුසුම  ගෙන  දුනි. ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි.

සිතල දෙසැම්බරය  වඩ වඩාත් සුන්දර කරවන නෙක පැහැති ඩේලියා මල් මාවත දිගේ මට සිනාසුනි..  සීතලෙන් පෝෂණය ලබන ඇත්තමේනියා , ඩේසි හා ජේබරාස් මල් හිහැහෙන අතර සීතලට දොස් පවරමින් රෝස සහ සමන් පිච්ච මල් සැගවී උන්හ.. එහෙත් වැට අද්දර කහ පිච්ච පඳුරේ අතරින් පතර මල් කිහිපයක් සීතල පරයා නැගි සිට මගේ මාවත් සරසන ලදි.  ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

වැස්සට සේදී ඔප ගැන්වුනු තාර පාරේ මින් පෙර දුවිලි බිඳක්හො තිබුනු බවට සලකුණක් නැත.. සැබැවින්ම එය බුමුතුරුණක් තරමට සුපිරිසිදුය. කළු පැහැති කාපට් ඇතිරු මාවත දෙපය යායම කොල පැහැයට හැරවී ඇත..  මසක් පමණ කලක් සිට නොනවත්වා වහින වැස්ස නිසා පෝෂණය වු පඳුරු ශාක මාවත දෙපසට නැවුම් සුන්දරත්වයක් එක්කොට ඇත. ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

සීතල කපාගෙන පාළු පාර දිගේ පැමිණි බස් රථයට නැවතුම් සංඥාව දෙන්නට හකුලාගෙන සිටි සුරත දිගු කලෙමි. කම්මැලි ස්වරූපයෙන් පැමිණි බස් රථය කීරීස් හඬ නංවා මා ඉදිරි පිට නතර කරන ලදි. මා එයට නැඟුනෙමි.. බසය නැවත කම්මැලි විලාසයෙන් ගමන් අරඹිය. සීතලට ගුලිවි ගොළුවත රැකි නිහඬ මිනිසුන් සියල්ලම පාගේ රේඩියෝවේ වාදනය වන ගීතයන්ට සම වැදී උන්හ... “දෙතුන් වතාවත් ඔබ ඇමතූවෙමි.. සැප දුක සොයා බලන්න.. මගේ දුරකතනයේ අංකය මතකද මොහොතක් කතා කරන්න.. “ ඉබේම වාගේ මම දුරකතනය ගෙන බැලුවෙමි. නිහඬ සිතිවිලි සේම දුරකතනයද නිසොල්මනේ විය. මාද අන් අය සේම සංගීතයට සමවැදී උන්නෙමි. උද්භිත උද්‍යානය අසලින් පිටුපස අසුන් වල සිටි ජෝඩු කිහිපයක් බසසෙන් බැස්සෝය. මා ඔවුන් දෙස බැලුවේ සීතලෙන් ගල් ගැසුනු සිතිවිල්ත් සමඟයි. මන්ද.. මෙවන් වු කම්මැලි සීතල දිනයක කොයිතරම් සුන්දර වුවත් විවෘත උද්‍යානයක ඇවිදින්නට මට නම් සිත් නොදේ...  වැව් ඉස්මත්තේද සීතල නොතකන සංචාරකයින් බයිසිකල් පදිමින් ඔබමොබ ඇවිදිමන් විනොද වෙමින් උන්නෝය. දුප්පත් ගොවියන්ට මින් පෙර තම හරකුන් සහ එළඵදෙනුන්ව පොෂණය කල තණ පිටිය අද සංචාරක පාරා දීසයක්ව ඇති අරුම බලා මම උදාසිනව උන්නෙමි.. කෘත්‍රිම මං මාවත් කාත්‍රීම ලී පාලම් නැතත් මින් පෙර මා දුටු වැව් ඉවුර , ගවයින් සහ පෝනියන්ගෙන් පිරී තිබෙන විට මීට වඩා සුන්දර ලෙස මට පෙනුන බව මතකය. එහෙත් දැන්  එය සුපිරි පන්නයේ වාහන වලින් පැමිනෙන දෙස් විදෙස් සංචාරයයින්ට උරුම වුනු සීතල පාරාදීසයකි. ... සිතිවිලි අතරේ සිටියදීම බස් රිය ගමනාන්තයට ලං විය. ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

කුඩයට ඔරොත්තු නොදෙන හිරිපොද වැස්ස හමන්නේ සුලඟ සමඟ එක ඇලයකටය. ඉඳින් කොතරම් උත්සහ කලත් නොතෙමී සිටීම උගටහය. මා මෙන්ම වැස්සෙන් බේරෙන්නට පොරකන සීතල කබා පොරවා ගත් ගුප්ප මිනිසුන් අතරට මමද එක් වීමි. ඔරොත්තු නොදෙන සීතලට සහ පීඩාකාරි හිරිපොදට විරුද්දව නැඟි සිටින්නට මෙන් මිනිසුන් සුපුරුදු ලෙස තම තමන්ගේ රජ කාරි වල නිරතව උන්නෝය.. සයිවර් කඩය පහුකර යනවිට දැනුනු උණු වඩේ සුවඳ දිවගට කෙල බිඳුමෝදු කරවීය. එහෙත් හිස්ව  තිබුණු කුසට එවත් තෙල් සහින අහරක් නුසුදුසු බැවින් මම ගමන ඉක්මන් කලෙමි. ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

බේකරිය අසල උදෑසන පොරනුවෙන් ගත් පාන් බනිස් ආදිය පිරි කුඩා ලොරි රථය නවතා තිබුනි. සේවයකින් දෙදෙනකු සීතල පරදමින් එවා යුහුසුලුව රාක්ක වල අසුරමින් සිටියෝය. එළවළු සහ පළතුරු වෙලඳුන් ප්ලාස්ටික් පෙට්ටි වල ඇසුරු ද්‍රව්‍යයන් රැගෙන මධ්‍යම වෙළඳ පොල දෙසට ඇදෙමින් සිටියෝය. මාවත දිගේ ඇවිඳන් එන යුවතියන්ගේ ඇදුම් මොස්තර දෙස බලමින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

ස්ටෝබෙරි පෙට්ටියක් පුස් බයිසිකලයේ තබා ගත් වියපත් වෙළෙන්දෙකු දේශිය සංචාරකයින් පිරිසකට මැදිව උන්නේය. නියම ස්ටෝබෙරි රසය නොදන්නවුන් සේ ඔවුන් ඇඹුල් රසැති බාල ස්ටෝබෙරි අධික මුලදකට ගන්නට පොරබදිමින් සිටියෝය. ඒ දෙස බලා යමින් සිටි මම මල් කූඩයක් රැගෙන මල් කඩය වෙත යමින් සිටි කාන්තාවකගේ ඇඟේ නොහැපී බේරුනෙමි. ඇය සුහද ලෙස මා හා සිනාසුනේ ඇය අතවු සුන්දර මල් මිටියේ සිරි තවත් වැඩි කරමිනි. ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

“සුභ උදෑසනක් පත්තර අයියේ.. මට රන්දිව අරන් තියන්න..“ මා පසුකරමින් කෑ ගසාගෙන ගියේ ඉදිරිපස කඩයක අයිති කරුවෙකි. ඔහු තම කඩය විවෘත කරන්නට දිවයන්නට ඇතැයි මම සිතුවෙමි.  බුලත් කොල වතුරේ පොඟවමින් අසුරන බුලත්වෙලෙන්දිය ගැන මෙන්ම සීතලේ ටයිප්රයිටරයත් සමඟ පදික වේදිකාවේ සිටින ලියන්නා ගැනද ශෝකි සිතිවිලි සිත පිරදේදි  මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

සීතල ඇඳුම් වලින් උණුසුම් වුනු දරුවන් අතරින් පතර පන්තිය පුරා විසිර සිටියෝය. ඔවුන්ගේ වෙනදා ජවය නැත්තේ සීතල විසින් ඔවුන් ගල් පිළිමයන් බවට පත්කර ඇති  හෙයිනි. වැඩිහිටි ළමුන් සඳහා වු මගේ පන්තියට ගෙඩවැදි ඔවුන් හා විශය කරුණු වල අතර මං උනෙමි. විවේක කාලය  රසවත් කලේ අපූරු කෝපි කෝප්යකිනි. පන්තිය නිමවා ඉතින් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

මා දන්නා කල සිටම පාර අයිනේ  කෙටි ආහාර සාදන ලොරිය සුපුරුදු ලෙස එහි විය.  පුරුදු ලෙස ඔවුන්ගෙන් යමක් අම්මා වෙනුවෙන් මිලදී ගෙන යලිත් ගමන් ඇඹුවෙමි.  වැස්ස සැරවෙමින් තිබුනි.. සීතල මගේ මග අවුරන්නට විය. කෝපි කෝප්පයක් රස විඳිමේ ආශාවෙන් පෙලෙද්දි මා මිතුරු යුවලක් මුන ගැසුනි. ඔවුන් සමඟ අවන් හලට වැදි රස කතා සමඟ කෝපි කෝප්ය රස විඳ යලිත් මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..
සීතල දෙසැම්බරයේ පාළු හුදෙකලා මං මාවත් අතර තනි මම මාවත දිගේ ඔහේ ඇවිද ගියෙමි..

Dec 14, 2011

ගඟ ගැඹුරුයි පරෙස්සමින්!!

පහුගිය දවසක මම ගොසිප් අඩවියේ සැරි සරනකොට  වෙනස් ආකාරයේ ලිපියක් හම්බ උනා.. ෆේස්බුක් තුලින් ඇතිවූ පෙමනිසා ගුරුවරිය අමාරුවේ  කියලා ටික කාලෙක ඉඳන් පේස් බුක් ආදර කතා ගැන ලිපියක් ලියන්න කරුණු හොය හොය හිටි මට ඒක හරි අපුරු ප්‍රවෘත්තියක් උනා.. මොකද මම කතා කරන්න ගිය මතෘකාවට හොඳින්ම ගැලපෙන උදාහරණය මේක වීම.
හැබැයි ඉතින් කමෙන්ට් ටික කියවගෙන ගියාම නම් ඇත්තටම මට හිතුනා අර ගුරුවරිය  තමන්ටම ලොකු හානියක් කර ගත්තා කියලා.
අර කියන්නා වගේ එක කමෙන්ටුවක තිබුනා එයා කරපු ලොකුම වරද සල්ලි දීලා පොලිසි ගිය එක කියලා..
එයා පොලිසි ගියාගෙන් එයා ගැන ලිපියක් ගොසිප් සයිට් එකේ පල වුනා  අපේ හැමෝම එයාට කියන්න පුළුවන් නරකම දේවල් කියලා බැන්නා දොස් කිව්වා පරිභව කලා.. ඒත් කිසිම කෙනෙක් එයාගේ පැත්තෙන් හිතුවේ නැහැ නේද?


ඇත්ත... කතාව සහතික ඇත්ත. එයා ඒ  කරපු දේ වැරදියි. ගුරුවරියක් විදියට විවාහයට කලින් පෙම්වතාත් එක්ක උනත් හොටලේකට ගිහින් ඒ වගේ හැසිරුණාම ඒක සමාජයට නරක ආදර්ශයක්.
ඒ විතරක් නෙවෙයි මගේ මතයට අනූවනම් කිසිම කෙල්ලෙක් කිසි සේත්ම කරන්න හොද නැති දෙයක් මේක.. තමන්ගේ පෙම්වතා උනත් තමන් එක්ක යන්නේ හැඟිම් ඇවිස්සුණු පිරිමියෙක් කියන දේ අමතක කරලා ගිහින් ජීවිතේට කැලැල් ඇති කරගෙන පස්සේ කාලෙක විඳවනවට වඩා ඒවැනි අවස්ථා ආදරෙන්ම චාටු බහක් කියලා මඟහරින්න තරම් ගෑණු නුවනක් නැත්නම් ඒ වගේ කෙල්ලක්ට කියන්න පුළුවන්  ගොන් ගහක් කියලා..
අනිත් කතාව තමයි.. මම ඔය කලින් කතා කරපු දේ අනිත් පැත්ත සිද්වෙන අවස්ථාත් එමට ඇති.  මොකද  දැන්  අපේ රටේ සමාජය විශමයි ගොඩක් බටහිර පැත්තට නැඹුරු වෙලා.. සමහර සහෝදරියෝ පුල පුලා බලාගෙන ඉන්නේ තමන්ගේ පෙම්වතා අර වගේ යෝජනාවක් කරන්නේ කොයි වෙලාවේද කියලා උඩ පැනගෙන යන්න ..

ගැහැණු කමට නින්දා කරන ඒ වගේ අය එක්ක ඉස්සරහට යන මේ සමාජේ හොඳ චරිතවත් කෙනක්ටවත් හොඳ ජීවිතයක් ගතකරන්න අමාරු තත්වයක් ඇති වෙලා තියෙන්නේ..
ගැහැණියක් සතුව තිබිය යුතු හැඩම ආභරණය වෙන්න ඔනි අහිංසක කම ඒක ලැජ්ජාව බය කියන දේත් එක්ක ඔප නැංවිලා තියෙන්නත් ඔනි.. එත් කියන්නත් කණගාටුයි සමහර සහෝදරියන් ලඟ මේ කියන කිසි දෙයක් නෑ..

ඇත්ත සාමාන්‍යය මානුශිය ගැඟිම් කියන දේවල් තියෙන්න ඔනි.. ආදරය.,රාගය , සතුට කේන්තිය වගේ දේවල්.. ඒත් ඒ දේවල් අවශ්‍යය වෙලාවට ප්‍රෙයෝජනයට අරන් අනවශ්‍යය වෙලාවට අහක දාන්න පුළුවන්ම් ඒත තමයි නියම ගැහැණු කම..

මම කියන කතාවේම තවත් පැත්තක් තියෙනවා.. ගැහැණියක් අහිංසක වෙන්න ඔනි කියලා මම කිව්වනේ  ඉතින් ඒ අහිංසක කමම සමහර වෙලවට පිරිමි ප්‍රෙයෝජනයට ගන්න පුළුළුන්.. ඉතින් වැදගත්ම දේ අහිංසක කම ලඟ පුංචි නපුරු කමක් තියා ගන්න.. ඒ කියන්නේ කෙලින්ම යමක් ප්‍රතික්ෂේප කිරිමේ හැකියාව වගේම..  අසාධාරණයේදි කතා කිරිමේ හැකියාව වගේම අනවශ්‍යය තර්ජනයකදි නොබියව මුහුණ දිමේ හැකියාව..

දැන් ඉහත සදහන් කතාවේ කතා නායිකාව දිහාට යමු... හැමෝම කිව්වේ ඒ ගුරුවරිය හොඳ චරිතයක් නැති කෙනක් කියලා.. පිරිමියෙක් ඉස්සෙල්ලාම මුණ ගැහුනා කියලා සමහරු කිව්වා..

 මම මෙහෙම කිව්වොත්.. එයා බොළඳයි මෝඩයි ඔනිවට වඩා අහිංසකයි..
කෙනෙක පේස් බුක් එකේ හමු වෙනවා.. ගොඩක් චැට් කරනවා විශ්වාසයක් ගොඩ නගා ගන්නවා ඊට පස්සේ ආදරේ ප්‍රකාශ කරනවා.. අර කතා කරපු දේවල් එක්ක එයා විශ්වාස කරනවා මේ කෙනා ඇත්තටම මට ආදරෙයි කියලා.. ඉතින් අළුත් පෙම්වතුන් හමුවෙන්න දිනයක් දා ගන්නවා.. එයාලා හමු වෙනවා.. කොහෙට හරි ගිහින් නිදහසේ කතා කරමු කියනවා.. ගුරුවරියට ප්‍රශ්ණයක්.. ප්‍රසිද්ද තැන් වල ගැවසෙන්න ආමරුයි සිසු දරුවනගේ ඇස් ගැටෙන්න පුළුවන්.. ඉතින් මෙයාලා ලොජ් එකකට යනවා.. ඒ අවස්ථාවෙන් අර නරුම මනුස්සයා ප්‍රෙයෝජන ගන්නවා.. ගුරුවරියට විරුද්ධ වෙන්න ශක්තියක් නෑ.. මොකද එයා ආදරෙන් අන්ධ වෙලා..  අන්තිමට ඒ මනුස්සයා විශ්වාස කරනවා.. ඓහමත් නැතනම්.. එයා අසරණයි හැඩි දැඩිපිරිමියෙක් එක්ක පොර බදන්න එයා දුර්වල වැඩියි. සමහර විට එයාට දරුණු විදියට තර්ජනය කරන්නත් ඇති මරණයව වගේ දේවල් කියලා.

ඊට පස්සේ එයාගේ අකමැත්නෙත් නමුත් කවදා හරි කසාද බඳින පොරොන්දුව පිට පොටෝ ගන්න ඇති..
මම මේ උපකල්පන ඉදිරිපත් කලේ මම අහලා දැකලා තියෙන සත්‍යය සිදුවීම් වලින් . මගේ තවලමේ යාළුවන්ට මතක ඇති මුල් කාලේ මගේ පේස් බුක් ගිණුමට හැකර් ප්‍රහාරයක් ආවා.. අන්තිමේ මම කොහොම හරි ඒක රිකවර් කර ගත්තා නමුත් හැක් කරපු මිනිස්සු පස්සේ  රහස් පොලිසියෙන් වගේ පන්නලා මම ගොඩක් විස්තර හොයා ගත්තා..

මේ කියන සිද්දිය වගේම සිද්දි තුනක් මට හමු වුනා.. ඒ අයගෙ ඇත්ත නම් සහ අනන්‍ය තාවයක් හෙලි නොකර මම ඒ කතා තුන කියන්නම්..

මේ සිද්දි තුනටම සම්බන්ධ පුද්ගලයා එක්කෙනක්.  ඒ අමනුස්සයාත් ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යය ආයතනයක වැඩ කරන එකෙක් හැබැයි වැඩ කරනවා කිව්වට මම හොයලා බලද්දි ඒ ආයතනයේ එහෙම එකෙක් නෑ.. ඉඳලා තියෙනවා දැන් නැහැ.
මට මුලින්ම හමුවුනු කෙනා වෛද්‍ය සිසුවියක්.. එයාව මුණු පොත හරහා සම්බන්ධ කර ගන්න මටගොඩක් මහන්සි වෙනන්න සිද්ද වුනා අන්තිමේ මම  අමාරුවෙන් එයාගේ දුරකතන අංකය ඉල්ලගෙන කතා කලා විස්තරේ සේරම එයා අඬ අඬා මා එක්ක කිව්වා

එයාට සිද්ද වෙලා තියෙන්නේ මේ ගුරුවරියට සිද්ද වුනු දේමයි..  මුණු පොත හරහා මුණ ගැසීම. ඉක්මනින් පෙම්වතුන් වීම වගේම එයාට ලැගුම් හලට එක්කරන් ගිහින් තියෙන්නේ ආවේ නැත්නම් ඇසිඩ් ගහනවා කියලා  බය කරලා. ඊට පස්සේ හැම විදියකින්ම ඡායාරූප ගැනීම.. ඒ ඡායා රූප පේස් බුක් වෙන එක් කරන බවට තර්ජනය කිරීම.  ඒ වැනි තර්ජන කරමින් තමන්ට ඔනි ඔනි වෙලාවට ලැගුම් හල් වලට අරන් යෑම. හැකි පමණ මුදල් ගැනීම.
මුදල් නොදුන් වෙලාවට අර ඡායා රූප විශ්ව විද්‍යාලය පුරා පතුරණ බවට තර්ජනය කිරීම.
ඔය වගේ දේවල් ගොඩක් කිය කිය එයා පැය ගානක් ඇඬුවා.. නීතිය ඉස්සරහට යන්න එයා බය වුනා.. ඒ එයාගේ ගෛෟරවය රැක ගන්න දෙමාපියන්ගෙ ගෛෟරවය රකින්න
දෙවැන්නා පෞද්ගලික අධ්‍යාපන ආයතනයක ගුරුවරියක්.  විවාහ ගිවිස ගෙන සිටි කෙනක්. පදිංචිය කුරුණැගල ප්‍රෙද්ශයේ. ඉතාම අඩු වයසක කෙනෙක්.  ඇය සමඟ මම මුණු පොත හරහා චැට් කලා..
මම : එයාව මුණ ගැහුනේ කොහොමද? FB ?
ඇය: FB
මම: චැට් කරපු පළවෙනි දවසේම ආදරේ කිව්වද? ඔයා මෝඩයා වගේ නම්බර් එක දුන්නද? දිගටම කෝල් කරලා මැසේජ් කරලා දෙන්නා ගොඩක් තං වුනා නේද?
ඇය:  ඔව් දෙයියනේ ඔව්
මම: මට ඔයාව ඔනි බබා කියලා ඇඬවද?
ඇය: hmmm
මම: ඔයා මගේ ජීවිතේට ආවේ නැත්නම් මම මැරෙනවා කිව්වද? 
එයාගේ ජීවිතේට මොනවා හරි කර ගන්නවා කිව්වා නේද?
ඇය: මේවට උත්තර දෙන්න මම දන්නේ නෑ ඔයා මට කෝල් කරොත් මම ඒ හැම දේම කියන්නම්.. ඉස්සෙල්ලා කියන්න කවුද ඔයා.. මේවා කොහොමද දන්නේ? මට දැන් කාවවත් ෂුවර් නැහැ.
මම: ඔයා දන්නේනෑ..
ඇය: මට හරිම බයයි.. ඔයා එක්ක කතා කරා කියලා දැන ගත්තොත් මාව මරයි
මම: ඔයා ඇයි ඔය තරම් එයාට බය වෙන්නේ
ඇය: එයා ලඟ මගේ ෆෝටෝ ගොඩක් තියෙනවා එයාට පුළුවන් ඔනිම වෙලාවක ඒවා එලියට දාන්න.
මම: ඒ කියන්නේ ඔයා එයාව මීට් වෙලා තියෙනවා
ඇය: හපෝ... කීපාරක්ද.. සීයක් විතර තියෙනවා..අපි මීට් වෙන හැම දාම එයා පොටෝ ගහනවා
මම: ඇයි එහෙනම් ඔයා වෙන කෙනක්ව මැරී කරනන  යන්නේ?
ඇය:
?
එයාට හම්බ වෙනකොට මම මැරී කරලා හිටියේ
මම: ඇයි ඔයා ඔය තරම් මෝඩ?
ඇය: මේ මාස දෙකට කොයිතරම් ප්‍රශ්ණ වලට මුහුණ දුන්න දන්නේ මම විතරයි.  මම හරිම මෝඩයෙක්..
මම: මැරී කරලා ඉදැද්දි ඇයි ඔයා එයා එක්ක යාළු උනේ ඔයා ඔයගේ හස්බන්ඩ්ට කරලා තියෙන්නේ ලොකු වංචාවක්
ඇය:  මම දන්නවා  මම නොවැන්ද ටික විතරයි එයා එක්ක යාළු වෙන්න බෑ කියලා
මම: එහෙනම් ඇයි නංගි තවත් ඒක පස්සේ යන්නේ එයා දන්නවානේ ඔයා මැරීඩ් කියලා..

ඇය: මට දැන් ගැලවීමක් නෑ අක්කේ..
මම: මේක කියන්න
ඇය : මොනවද?
මම: ඔයා එයා එක්ක කොහේම හරි ගිහින් වැරදි දෙයක් කරලා තියෙනවද?
ඇය: mat ekata uttara denna be
behe
මම : මම කාටවත් කියන්නේ නැහැ.
ඇය: e ey
මම: කියන්න නංගී
ඇය: මම ඔයාට කෝල් කරන්නම්...

ඇය මාත් එක්ක දුරකතනෙන් කතා කලා.. ඇයගේ වචන මෙහෙමයි..
දවසක් මම උදේ වැඩට යන්න ලෑස්ති වෙලා ටවුන් එකට ආවා.. එයා ලඟට ඇවිත් කතා කරනකල් මම දන්නේ නෑ අක්කේ.. කලින් කිය කිය හිටියේ එනවා  කියලා.. ඒත් මම විශ්වාස කලේ නැහැ ඔය තරම් දුර ඉඳලා ඔය වෙලාවට එයි කියලා.. එයා එක්ක මීගමු යමුම කියලා කිව්වා. මම බෑ කියද්දි කිව්වා යාළුවෝ එක්ක ඇවිත් ඇසිඩ් ගහලා මගේ මුණ කැත කරනවා කියලා.. අපේ ගෙදර නම්බර් එක නංගිගේ නම්බර් එක පවා එයාට මම දීලා තිබුනා.. එයා ඒ නම්බර් ඩයල් කර කර එතන විකාරයක් කලා.. අන්තිමේ බයටම මම ගියා.  අපි ගියේ මීගමුවේ ලොජ් එකකට එතන එයාට ගොඩක් පුරුදු තැනක් වගේ .. බස් එකෙන් බහිද්දිම ත්‍රිව්ල් එකක් ඇවිත් ලඟ නතර කලා..
එදා  මම නොවැන්ද ටික විතරයි ඒත් එයා ආසාවනගෙන් විනාස වුනු මිනිහෙක්.. සේරම දේවල් උනාට පස්සේ පැය දෙකක් විතර හොඳට නිදා ගත්තා.  ඒ මුළු කාලේම මම එයාගේ මුණ දිහා බලාගෙන හිටියේ ඒ මුණ .. එයා කරන ඒවට එයාට හොඳට නින්දවත් යන්නේ නැහැ විඳවනවා.ඒක මම ඒ මුනෙන් දැක්කා..



ඇය තවත් බොහෝ දේවල් කීවා.. ඇය දුන්නු මුදල් ප්‍රමාණ ඒවා දෙන්න ඇය ඇයගේ රන් ආභරණ උකස් කල බව හැම දේම..

අවසානේ ඇය ඒ නරුම මනුස්සයාගෙන් බේරිලා විවාහ උත්සවය ගත්තා ඊට පස්සේ ඇය කිසිම දිනක මට හමු වුනේ නැහැ ඇයගේ දුරකතන අංක සියල්ල භාවිතයෙන් තොරයි.

මට හමුවුනු තෙවැන්නිය විශ්ව විද්‍යාල සිසුවියක්. වාසනාවට ඇයව මට හමුවන විට ඇය ඔහුගේ ප්‍රේමයට පැටලුනා විතරයි.. මුණු පොත හරහා හඳුනා ගත් ඇය ඔහු මුණ ගැසිලා තිබුනේ ඔහුගේ මාධ්‍ය ආයතනයෙන් සංවිධානය කල වැඩමුළුවකදි.. ඒ හෙත් ඔවුන්ට තනිවෙන්න අවස්ථාවක් ලැබිලා නැහැ. ඇත්තෙන්ම සතුටුයි ඇය ඔහුගෙන් බේරුනා.. ඇය පැමිණ දිනක් මා මුණ ගැසිලා කලින් යුවතියන් සමඟ කල වැට් සහ අනෙකුත් පින්තූර බලලා නිදහස් කිරිල්ලියක් වගේ හිත නිදහස් කරගෙන ගියා..
ඒ සියලු දේවල් හොයා ගත්තත්  මගේ මුණු පොත නැවත් මට ලබා ගන්න හැකිවීම නිසා.. මම ඒ සිද්දි දාමයෙන් ඉවත් වුනා..

එහෙත් ඊට පසුව අපි නොදැන යුවතියක් කීදෙනකුනම් ඒ වංචාකාරී පුද්ගලයාට රැවටෙන්ට ඇතිද?
මුණු පොතට ඇබ්බැහි වුනු ආදරණිය සොයුරියන් වෙනුවෙන් මම මේ කතාව කිව්වේ ඔවුන්ට මේ සමාජේ විශම තාවය මොහොතකට මතක් කරන්න.


මුණු පොත නරක නැහැ.. ඒත් ඒ හරහා හමුවන අය අතර විකෘති අදහස් තියන මිනිස්සු අනන්තවත් ඉන්න පුළුවන්..

හරි වේගෙන් ආදරේ ප්‍රකාශ කරන අය , ප්‍රේමයකින් දරුණු වේදනාවක් විඳින  බව පෙන්නගෙන විරහ දුක් කවි කියන අය,  ඒ වගේම සිල් රෙද්ද පොරවගෙන ඉන්න සමහරුත් විශ්වාස කරන්න අමාරුයි.. හැබැයි ඔය අතර ඉතාමත් හොඳ මිනිසුන්  ඉන්නවා 90%ක්ම. එහෙත් අර 10% අර හැම කෙනක්ටම වඩා ප්‍රබලයි..
කෙනෙක් තමන් එක්ක හැම තිස්සේම වැට් කරනවනම්.. ආදරේ කියනවනම්.. ඒ පුද්ගලයා මේ වගේද කියලා හොයන්න...

සමහර වෙලාවට එයා ඔයාගේ පෞද්ගලික ජීවිතේට අනවශ්‍යය ලෙස ගොඩ වදියි, ඔයාව තනි කරන්න බලයි.. යාළුවන්ගෙන් ඈත් කරයි.. බොරු නීති දායි. ඔයාට ගොඩක්ම ආදරේ කරන ඔයාගේ එකම ආරක්ෂකයා ගේ චරිතය බලෙන්ම භාර ගනියි. ඒත් ඇතැම් විට ඔයා දන්නේ නැහැ ඔයා රැවටිලා කියලා.. මොකද ඔයාගේ හිත ආදරේට ලෝබයි..

ඒත් ඔය ආදරවන්තයා ඔයා එක්ක මහ රෑට දුරකතන සංවාද දෙද්දි කියන ආදර කතා වල යටි අරුත විකෘති කාමාශාවක් කියලා ඔයා දැන ගන්නකොට ඔයා ගොඩක් පරක්කු වැඩියි.

කියනවනම් උපකල්පන කෝටියක් කියන්න පුළුවන් මට.. එහෙත් දයාබර සොයුරියන්ට කියන්න තියෙන්නේ

මුණු පොත හරහා ආදරේ කරනවනම් නොදන්න නදැකපු කෙනෙක්ට කවදාවත් හිත දෙන්න එපා.. තමන් දන්න දකලා තියෙන අඩුම ගානේ තමන්ගේ යාළුවෙක්ගේවත් යාළුවෙක් වුනු කෙනක්ව තෝර ගන්න

ගැහැණු කම කියන්නේ වීදුරු බඳුනක් වගේ පරිස්සම් කරන්න ඔනි දෙයක්...

හිතන්න... එක පාරට වඩා දහස් පාරට වැඩිය.....

මේක ලියන්න මාව අසරණ කරපු නංගියේ... අහන්න.... අක්කා මේවා කිව්වේ ඔයාට ආදරේට!!

Dec 2, 2011

පාරෝ... ඔහ්!! පාරෝ..!!!

අද කාලෙකින් බ්ලොග් එක පැත්තේ එන්න වෙලාවක් ලැබුනා.. ලැබුනා කීවට බලෙන් වගේ ලබා ගත්තා එහෙම නැති උනොත් ස්පය්ඩර් මෑන් ඇවිල්ලා මේකේ පදිංචි වෙනවා.  හෙහ් එහෙම කොමද එයාට මේකේ පදිංචි වෙන් දෙන්නේ එයා දන්නවා යෑ මට තියෙන වැඩ. එව්වා ටික කර ගන්නත් මට වෙලාව නෑ උදේට ඉස්කෝලේ දුවනවා.. ඒකල්ලා අර දඟ මලු ටිකත් එක්ක යුද්දේ නටලා හවස එයාලාගේ උත්තර පත්තර ටික බලනවා.. (හෆු.. ඒක තමයි තනි ඇහැට ඇඬෙන සීන් කෝන් එක ඒක ගැන මම පස්සේ ඉතාම රසවත් ලිපියක් ලියන්න හිතාගෙන ඉන්නවා)

 ඉතින් හැන්දෑවේ 5 වෙනකල් ඒක කරලා එද්දි හයහමාරයි.. හනේ ඊට පස්සේ මල් තමා.... ඒකට මගේ ආසිරි මල්ලි නම් කියන්නේ අක්කිගේ මල්ටි ටාස්කිං කියලා. ඒ කොහොමද දන්නවද ෆෝන් එකෙන් කා එක්ක හරි කතා කර කර හරි හෙට් සෙට් එක දාගෙන බස් රේඩියෝ අහන ගමන් හරි.. බුකියේ කාත් එක්ක හරි වැට් කර කර  පාඩනුත් කරනවා.. ඒ අස්සේ තව මොකක් හරි වැඩක් සෙට් උනොත ඒකත් කරනවා.. සාමාන්යෙන් මොකක් හරි කෑමක් අනුභව කිරිම වගේ.. ඉතින් ඔන්න ඔය තරම් බිසී මම බොලොගේ පැත්තේ ටිකක් ආවේ නැහැ කියලා ස්පයිඩර් මෑන්ට පුළුවන්යෑ මේකේ පදිංචි  වෙන්න දෙන්න.


ඉතින් අද මම කියනන  යන්නේ මට හමුවුන තවත් චරිතයක් ගැන. එයා අපේ ඉස්කොලේ ටීචර් කෙනෙක්. ඇත්ත නම නොකියා මම එයාට පාරෝ කියන්නම් කෝ.. මොකෝ මේක දැක්කොත් හරි නෑනේ.. ;) මේක මම බුකියේ සෙයා කරන්නේත් නෑ කරුමෙකට හරි අපේ ඉස්කෝලේ ළමයෙක් ආවොත් හේම දුටු ගමන් දන්නවා කවුද කියලා... :)

ඉතින් පහුගිය දවසක මම හවස ක්ලාස් එකක් කරන ගමන් පොඩ්ඩක් ඔපිස් එක පැත්තට ගියා . එතකොට මම මේ කියන ටීචර් ප්‍රින්සිපල් සර් එක්ක බර කතාව.. සර් කියනවා ඒ ටීචර් උදේ ඉස්කෝලේ හිටියේම නැහැලු.. ටීචර් කියනවා එයා ආවාමලු.. මාත් ඉතින් පාඩුවේ පැත්තකට ගියා මොකෝ මට ඔවෑයේ වගක් තියෙනවා යෑ.. ඊට පස්සේ ආයි ටික වෙලාවකින් ළමයි අභ්‍යාස කරන වෙලාවේ මම 5 වසර පන්තියට ගියේ ඒකේ ඇසිස්ටන් ටීවර් එක්ක කයියක් දාගෙන ඉන්න... අනේ දෙවියනේ යනකොට අර මම කියපු ටීචරුත් එතන.. මම කෝමත් සෙට් එකක් එක්ක කෝපි කඩ දාන්න නොයන නිසා හෙමින් ආපහු හැරුනා.. එතකොටම අර ටීචර් මගේ පස්සෙන් දුවන් ආවේ නැතෑ.. ආනේ ටීචර් මම ඔයාව තමයි හෙව්වේ කියාගෙන.. මාත් ඇහුවා ඇයි කියලා.. බලද්දි මගේ පෙන් ඩ්‍රයිව් එක ඉල්ලන්න.. ඒක දීලා කොමැයි මගේ 10GB සින්දු කලෙක්ෂන් එක තියෙන්නේ ඒකෙනේ. මම ඉතින් ඇහුවා මොකක්ද ටීවර් කරන්න තියෙන්නේ කියලා ඉතින් කියපි... උදේ ආවේ නෑ ගෙදරදි පේපස් ටයිප් කරලා පේපස් ටික ඊමේල් එකේඇටෑච් කරලා තියෙනවා. ඔෆිස් එකේ නෙට් ස්ලෝ නිසා බාගන්න බෑ ගෙදර ගිහින් ඒ ටික දාගෙන එන්න ඔනි  කියලා... 

මට ඉතින් මගේ පෙන් ඩ්‍රයිව් එක ගෙදර ගෙනියන්න දෙන්න බෑනේ ඉතින් මම කීවා යමු  IT ලැබ් එකට මම ඩවුන්ලෝඩ් කරලා ඔපිස් එකේ මැසිමට ගෙනත් දාන්නම් කියලා.. ඔන්න ඉතින් යතුරත් ඉල්ලගෙන ගියා දෙන්නම  IT ලැබ් එකට සර්වර් දාලා රවුටර් ස්විච් එහෙම ඔන් කරලා නෙට් හදාගෙන මැසිමත් ඔන් කරලා ජී මේලට ඔපන් කරලා යුසර් නේම් එකත් ටයිප් කරලා පාස් වර්ඩ් එක ගහන්න කියලා දුන්නා.. ඒකත් ගැහුවා කියමුකෝ.. ඊමේල් 3ක් තියෙනවා ජී මේල් ටීම් එකෙන්, හෆු.. ඒක හැදුවටම පස්සේ ලොග් වෙලා නෑ.. ඒකේ ඇති පේපර් එකක් නෑ.. මම ඇහුවා කෝ ටීචර් පේපස් ටික කියලා..

"No teacher still I did't type even a single word"

අනේ ඉතින් @#$^&&*((&&^^$%$ @#$% මට ඒ ටීචර්ගේ දෙමාපියන් සිහි වුනා මම ක්ලාස් එකත් පැත්තක දාලා විනාඩි 15කට වඩා නාස්ති කරන්න කලින් ඔය හරුපෙ කියන්න තිබුනනේ කියලා.. ඊට පස්සේ ඉතින් මම ඒ ටිචර්ට ටයිප් කරන්න හෙට උදේට මම ඔපිස් එකේ මැසිටම දාලා දෙන්නම් කියලා හෙමින් සැරේ මාරු උනා. 

මම ඔක මාත් එක්ක වෑන් එකේ යන එන ටීචර්ට කියද්දි ඒ ටිචර්ට හොඳටම හිනා.. පාරෝ ටීචර්ගේ රස කතා ගොඩක් ඒවෙලාවේ මා එක්ක කිව්වා දැන් එව්වා මට මතක් වෙන්නේ නෑ හප්පා..:( 
හැබැයි ඉතින් මම දැන් කරන විස්තරෙ කියෙව්වම පාරෝ ඔයාලා ඉස්සරහා මැවිලා පෙනයි. 

ඇස් පියාගෙන මවාගන්න ට්‍රයි කරනනකෝ මම මේ කියන විදියේ කෙනෙක්ව..(හෝ හෝව්!! මෙක කියවලා ඇස් පියා ගන්න) 

උඩරට කුල කාන්තාවන්ගේ ඇඳුම.. ඔසරිය ඇඳලා.. ඒකත් අත් දිග හැට්ට වලට, සාරියට යටින් දිග ඩාන්සින් ජීන් එකක් ඇඳලා.. ඔසරි නෙරිය ලඟින් ඉන පේනවට ඇතුලෙන් තවත් ඇඳුමක් ඇඳලා. මුස්ලිම් යුවතියන් දාන ස්කාෆ් එකක් දාලා.. කකුල් දෙකට සපත්තු දාලා ඉන්න කෙනක් මවාගන්න ට්‍රයි කරන්නකෝ... දැන් මෙයාගේ මුණ මුසලිම් එතනින් ගියාම ශරීරය උඩරට සිංහල, කකුල් දෙක වෙස්ටන්..  කොමද ඉස්ටැයිල් එක.. හික් හික්.. මට නම් හිනා යනවා අලෝ.....

විහිලුවට නෙවෙයි යාළුවනේ ඒ ටීචර් අඳින්නේ එහෙම.. ඒ ඇඳුම නිසාම ඉස්කෝලේ එයා චරිතයක් වෙලා ඉන්නේ.. මමත් තාමත් කල්පනා කරන්නේ ඇයි එයා එහෙම අඳන්නේ කියලා.. දන්න හැටියටනම් එයා බැඳලා ඉන්නේ සිංහල කෙනක්වලු.. හැබැයි මම හිතන්නේ ඒ ටීචර් මටත් වඩා අවුරුදු දෙක තුනක් බාලයි..

ඉතින් මේ ටීචර් ඔය ඇඳුම ඇඳලා දණහිස ලඟට දිග ලෝගුවක් වගේ ජැකට් එකක් දානවා.. යා.. යා..  ඩ්‍රැකියුලා දාන ජාතියේ එකක් තමා.. ඔකත් දාගෙන ඉසකෝලේ එන්නේ නවයට නවය හමරට විතර හැබැයි ඉතින් එයාගේ ගෙදරට ඉස්කෝලේ ඉඳන් මීටර් දෙසීයක්වත් දුර නැහැ.

 හෆු... මුනේ හිනාව... උදේම පළවෙනි පීරියඩ් එක ඉවර වෙද්දි එයා එනවා ඒ හිනාවත් එක්ක.. හැබැයි ඉතින් දිනපතා ප්‍රින්සිපල් සර්ගේ බැනුම් මුරේ ඇහුවම මුණ ආයි ස්ටෝබෙරි වෙනවා. 

ඔන්න දවසක් අපේ ටීචර් කෙනෙක් ඔපිස් එකට යනකොට අපේ ඩිරෙක්ට්‍රස් මැඩම් පාරෝ ටීචර් එක්ක කතාකර කර ඉන්නවලු...

"පාරෝ හැමදාම ඔයා එන්න පරක්කු වෙනවා නේද?"

" නෑ මැඩම් මම හැමදාම අටයි කාලට එනවා.." 

@@## හි.... හි... මැඩම් මොනවද කියන්නේ කියලා අහන්නවත් ඒ ටීචර්ට වෙලාවක් නෑ.. හිනාව හිර කරගෙන ටීචර් ඔපිස් එකෙන් එළියට දුවගෙන ඇවිල්ලා.. ඇයි හත් දෙයියිනේ අටට පටන් ගන්න ඉස්කෝලේට අටයි කාලට එන එකත් පරක්කු වීමක් කියලා මෙයාට තේරෙන්නේ නැති හැටි..

ඔන්න ඉතින් මට තව කතාවක් කියන්න මතක් උනා..  අපේ මියුසිකල් ෂෝ ප්‍රැක්ටිස් දවස් වල  කොයර් ප්‍රැක්ටිස් කලේ අපේ පාරෝ ටීචර් ඉතින් ඔකේ උගුරෙන් සින්ග් කරන කොටසක් ප්‍රැක්ටිස් කරන්න ගිහින් ටීචර් ලමයින්ට කිව්වලු කට ඇතුගට අත දාගෙන සින්දුව කියන්න පුරුදු වෙන්න කියලා.  ඔය අස්සේ ඇවිත් අපේ දෙක වසරේ ටීචර්ට කතා කරලා ප්‍රැක්ටිස් වලට උදව් කරන්න එන්න කියලා ඉතින් අපේ දෙක වසරේ ටීචර් කිව්වලු පන්තියේ ළමහයි වැඩ නිසා එන්න විදියක් නෑ කියලා... ඒ ගමන මේ ටීචර් කියනවලු

"ටීචර් ඔයාට හොඳට සින්ග් කරන්න පුළුවන්නේ ඔයා මෙන්න මේ වගේ කට ඇතුලට අත දාන්නකෝ" 

 කියලා එයා කට ඇතුලට අත දාලා පෙන්නුවාලු.. අනෙ අර ටීචර්ට නේද මලේ මල් හත හත පැනලා.. අපිත් එක්ක කියනවා..

"මට මොලේ අමාරුවක් තියනවට යෑ කට අස්සේ අත දාන්නේ@#$%^%$$##@" කියලා.

කොහොම කොහොම හරි ඔය ප්‍රැක්ටිස් ඉවර වෙලා අන්තිම දා පෙර පුහුණුව වෙලාවේ උස ළමයි කිහිපදෙනක් ඉස්සරහා පේලියට දාලා පොඩි ළමයින්ව පිටිපස්සට දාලා ළමයි පේලි ගස්සලාලු ස්ටේජ් එකේ... ඔන්න දැන් මැඩම් ඇවිත් කියනවලු..
"උස ළමයි පිටි පස්සට දාන්න කොට ළමයි ඉස්සරහට දැන්න නැත්නම් කැතයිනේ" කියලා.... අනේ ඉතින් මෙන්න මෙයා කියපි. 

"I am not considering the height madam I am considering voice"

කියලා... අනේ ඉතින් කොහොම හරි මැඩම්ගේ වචනෙට අන්තිමේ උසේ පිලිවලට ළමයි ටික පෙල ගස්වලා තිබුනා...

ඔන්න ඔය වගේ ඇම්ඩා වැඩ කරන මේ ටීචර් ගැන අදත් අපි ටිකක් කතා කරලා ලේ ටික පිරිසිදු කර ගත්තා.. ඔය අතරේ.. ටිචර් කෙනෙක් කියපි 

"පව් ඉතින් පාරෝ.. ඔය වගේ හැසිරෙන්නේ මොකක් හරි ප්‍රශ්ණයක් ඇති එයා මැරී කරලත්නේ ඉන්නේ.."

ඒක අහන් ඉඳලා තව ටිචර් කෙනක් කියපි " yes..... yes..... she is having a  problem.......... :D :D  her husband is not coming home in the night"

සිනා සාගරේක ස්ටාෆ් රෑම් එක පිරෙද්දි තවත් ටීචර් කෙනෙක් ඔකට පොහොර දාපි.. ඔව් අනේ එදා කියනවා "two nights he wont come" පව්.. ඇස් වල කඳලුත් තිබුනා" කියලා..... ;)




ඔය අස්සේ මමත් හොඳම විහිලුවක් කරලා... ළමයගේ පේපර් එක පැත්තක තියලා මාර්කිං ස්කීම් එකේ හරිදාගෙන දාගෙන ගිහින් බලද්දි ළකුණු 100න් 100යි :) :) 

හිනා වෙලා බඩ රිදෙන කතාව පැත්තක තියමු කෝ කෝම කෝම හලි මම හෙමින් මාරු උනා.. වැඩිහිටියන්ගේ කතා මැද පොඩි හිටි මම මක් කරන්නද  කියලා හික් හික්...


Nov 20, 2011

පියානෙනී මං ඔබේ ආදර දෝණි.

නිහඬ බිත්ති දෙරෙවා මාගේ ඉකිගැසීම ගුවන කරා ඇදී යන්නට ඇත. නිවසේ කිසිවෙකුත් නොමැති  අවස්ථාවක් සොයමින් සිට අද මේ වරය ලබා ගත්තේ කුමන පාපයකටදැයි මම සිතුවෙමි.

  නිවසේ අප සියලු දෙනාගේම ලියකියවිලි තාත්තා විසින් පරෙස්සම් කොට තිබු බ්‍රිෆ් කේසය මතට වැටී තිබුණු මගේ කඳුලු පැල්ලම් නිසා ඒ මත වු දුවිලි අංශු සේ දී ගොස් තිබුනි. දෑතට පොඩී වි තිබුනු අම්මාගේත් තාත්තාගේත් විවාහ සහතිකය නැවත වරක් බලන්නට මා බොඳවු දෙනෙත් පිසදා ගතිමි. විවාහය ලියාපදිංචි කල දිනය. මා උපන් වසරේම ජනවාරි නව වැනිදාවක බව යලිත් කියවා බලා සැක හැර ගතිමි. මගේ උපන්දිනය හා සසඳන කල ඒ ඊට මාස හයකට පෙර දිනකි. 

නිහඬව දෙනෙතින් ගලා යන කඳුලු අතරේ  දහසක් සිතිවිලි අතරේ මා අතරමන් විය..

"ඔය කෙල්ල අපේ පුතාගේ නෙවෙයි"

"අපේ ළමයින් උඹලා  කතා කරන්නේ නම කියලා ඒකිට විතරයි  සුදු මැණිකේ කියන්නේ.. ඒ උනාට ඔය සුදු මැණිකේ අපේ පොඩි අයියාගේ ළමයෙක් නෙවෙයි කියලා ඔය අම්මාම කියන්නේ.. "

"මොන විකාරද ඔය ඉන්නේ ආත්තම්මාගේ කපාපු පලුව වගේ.. අපේ සහොදරියෝ එක්කෙනක්ගේවත් දුවකට අම්මාගේ හැඩ පිහිටලා නෑ පොඩි අයියගේ දුවට ඇරෙන්න.. අනික බලන්න අක්කා අපේ පොඩි බබාගෙයි සුදු මැණිකේගෙයි ඇස් එකම වගේ.. අතපය එකම වගේ.."

"අපි නොදන්නවා යෑ ඔය කෙල්ලගේ අම්මා ඉස්කෝලේ යන කාලෙ ඉඳන් කීදෙනක් පස්සෙන් ආවාද කියලා. අනික ගමේ මිනිස්සු කියන කතන්දර ඔව්වා."

"හපෝ.. මෙයා අපේ පවුලේ කෙනෙක් නෙවේ මෙයාව හදා ගන්න ගත්තේ"

මෙකී නොකී අවලාද නොයෙක් වර සවන් වැකුනද මෙතෙක් ඒහි වගක් මා හට නොවුනද  ඇස් පනාපිට ඇති දෙයින් මම විපක්ෂතව කල්පනාවේ නිමග්නව උනිමි. 

මෙනවා උනත් මම මේක හිතේ තියාගෙන ඉන්නවා කවදා හරි ඇත්ත දැන ගන්න පුළුවන් වෙයි.. මා මටම කියා ගතිමි. 

දින සති මාස ගෙවුනේ වේගයෙනි. අම්මාගේ මෙන්ම තාත්තාගේ නොමද ආදරේ එකම හිමිකාරිය ලෙස මට කිසිදු හිත් වේදනාවක් නොවුනි. එහෙත් තනිවන බොහෝ වේලාවන්හීදි මගේ සැබෑ පියා කවුදැයි මගේ සිත විමසන්නට විය.  

"බලන්න සුදු දුව තාත්තලා පරම්පරාවේ කිසිම ගෑණු ළමයෙක් හරියාකාරව වෙඩින් එකක් අරගෙන ගියේ නැහැ ඔයා තමයි ඒ අඩුව පුරවන්න ඔනි ඒ නිසා ඔයා කවදා හරි කරන්න ඔනි අපි කියන දෙයක් තමයි.. "

අම්මා සෙනෙහසින් කියද්දි විහංග කෙරෙහි දළුලා වැඩුණු ප්‍රේමය සඟවාගෙන ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කලේ දෙමාපියන්ගේ සිහින හැබැවිම මගේ පෙම් සිහිනයට වඩා උතුම් බැවිනි. එහෙත් යම් දිනක යෝජිත විවාහයකට යාමේදි අත්තම්මාත් නැන්දලාත් කියන්නවු කතාව පරහකව සිටීදෝයි සිතෙහි හැම විටම තිබුනේ සාංකාවකි. ඉතින් මා දැඩි තීරනයක් ගතිමි. උසස් අධ්‍යාපනය නිම කරන්නට මෙරටදි හැකියාව හැකි නමුත් එබැව් සඟවා විදේශ ගත විටම දෙමාපිය අවසරය පතා සිටියෙමි. 

"ඔයාව තනියම රටකට යවන්න..?? කොහොමද පුතේ තාත්තයි මමයි එහෙම කරන්නේ ඔයාට යන්නම ඔනිනම් කසාද බැඳලා ඔයාගේ මහත්තයා එක්ක යන රටකට යන්න තනියමනම් ඔයාට මේ ගෙදරින් එළියට බහින්න දෙන්නේ නැහැ."

අම්මා තරයේ කියා සිටියාය. එහෙයින් මා අසරන උනෙමි.. විවාහයකට මගේ තුන්හිතක අදහසක් නැත්තෙන් නිහඪවම කාලයට ඉඩදී බලා සිටියෙමි.

සැමදා මත් එක ලෙස මා තාත්තාගේ සුරතලියම උනෙමි. ඉගෙනුම අතින් රැකියාව අතින් මා සාර්ථකත්වයේ හිනි පෙත්තට නගිත්ම ඔහුගේ දෑසේ දිදුලන කාත්කිය දෙස බලා මා සැනසුනෙමි.. ඉඳ හිට තම සොයුරන් සමඟ සාදයක් ගෙමිදුලෙහි පවත්වන ඔහු අදම් ඇනුවේ මගේ දස්කම් සහ යම් දිනක මා විවාහ කර දෙන අයුරුයි. ඇතැම් විට මට එවන් දේ දැනුනේ ඔහු බමන මතින් කියන්නා වු දේවල් පමණක් බවයි. 

එහෙත් හදිසියේ තාත්තාගේ මව අසනීප වුයෙන් මෙතෙක් කලත් තාත්තාගේ සොයුරාගේ නිවසේ උන් ඇය අප නිවසට කැඳවාගෙන විත් සාත්තු කරන්නට තරම් අම්මා කාරුණික වුවාය. එහෙත් කිසිදු මාර්ගථලයක් නොලබා සිටින මගේ කෙලෙස් සහිත සිත එය නොඉවසුවේ ඇය මා සම්පබන්ධව කියා ඇති දෑ නිතර මගේ සිතෙහි හොලමන් කල නිසා විය හැකිය. 


එහෙයින් ඇය සුවවී යන තුරුයි කියා අම්මාගේත් තාත්තාගේ අකමැත්ත පිටම මා අම්මාගේ මෑණියන් වු සුදු අත්තාම්මා වෙත ගියෙමි. එය සැබැවිත්ම අතිශය හිතුවක්කාර තීරනයක් වීම නිසා.  තාත්තා දුරකතනයෙන් හෝ මා හා කතා නොකරන්නට තරම් උරනව උන්නේය.  එහෙත් මා නොසැලී උන්නෙමි. යලිත් මා නිවසට එන්නේ අත්තම්මා සුවවී නිවසින් පිටව ගිය දිනක පමණක් බව තරයේ කියා මා සුදු අත්තම්මා සෙවනේ උන්නෙමි. 

මාස කිහිපයක් ඇවෑමෙන් අත්තම්මා සුවවී පිටව ගියායැයි කියා තාත්තා මා කැඳවා ගෙන යන්නප පැමිණියේය. ඔහුගේ මුහුනේ වෙනදා වු සතුට නොතිබිනි. එහෙත් දුරු කතර අතර මඟ ඔහු මට අවැසි සියල්ල තුටු සිතින් සපයා දුන්නේය. තිබහට පළතුරු බීමක් මෙන්ම අතුර මඟදි කෑමට බිස්කට් වර්ගද ගෙනැවිත් මා අත තමා යාබද අසුනේ ඔහු  ගමනාන්තය තෙක් පැමිණියේ නිහඬවමය. 

නිවසේ ප්‍රධාන දොරටුවෙන් අතුල් වත්ම බිත්තියේ විශාල පෙදෙසක් වසා සිටි මාගේ විශාල ප්‍රමාණයේ ඡායා රූපය දැක මගේ නෙතට කඳුලු නැගිනි. මම කිසිත් නොකියාම කාමරයට වැදුනේ මා හටම සිතින් සාප කරමිනි.

සිතිවිලි වලින් අපි එකිනකා පිළිබද නිතරම වැරදි අවබෝධයෙන් සිටියත් කිසිවිටෙකත් අප එකිනෙකා හා විවෘත්තව කතා නොකලෙමු. එහෙත් අත්තම්මා පතුරවන කට කතා මා දන්නා බව අම්මා මෙන්ම තාත්තාද දැන සිටියෝය.  ඇතැම් විට අම්මාගේත් තාත්තාගේත් එකිනෙකා කෙරෙහි වු සෙනෙහස මට හිසරදයක් විය. ඔවුන්ගේ ජීවිත වසාගෙන යම් රහසක් ඇතැයි මම නිතර සැක කලෙමි. නමුත් දිනක් තාත්තාගේ පැරණි දින පොත් ගොන්නක් කියවීමෙන් මට මා කෙරෙහිම ඇති වුයේ. විසල් පිළිකුලකි. කුඩා අවදියේ මා ගේ උදරයේ ශල්‍ය කර්මයක් කල අවස්ථාව පිළිබඳව හැඟම් බරව ඔහු දින පොතේ ලියා තිවු දෑ දැකිමෙන් සැබැවින්ම මා ඔහුගේ ලෙයින් උපන්  කෙනෙකුම බව තිර ලෙස දැන ගතිමි. අම්මාත් තාත්තාත් විවාහ වුයේ  පෙම් සබඳ කමක් මත බවත් අත්තම්මා එයට දැඩ් ලෙස විරුද්ධ වුනු බවත්. මා උපන් පසු ඇය වියරුවෙන් මෙන් අම්මාට අපහාස කල බවත්  බොහෝ විට සුදු අත්තම්මා කියා ඇත. 

ඉතින් මම සැනසීමි.  ඇතැම් දෙමායියන්ගේ වුවත් මුවින් පිටවන එක් කෘර වදනක් කෙනෙකුගෙ ජීවිතයට නොරිසි ලෙස බලපානා බව සිතිවිල්ලකම සිරකොට මම සිතිවිලි නිදහස් කලෙමි... මේ සිටින්නේ මාගේම තාත්තාය.. මම ඔහුගේ ලෙයින් උපන් වැඩිමහලු දියණියයි.. එය මෙලොව කිසිවෙකුගේ සම්ප්‍රප්ලාපයකට වෙනස් කල  නොහැක....


පිණි වැටී මල් පිපෙනා මහ පොළවේ 
අත් අල්ලා ඇවිඳින්නට සංසාරේ 
බලා ඉන්නවා තව දවසක් එන තුරා 
පියානෙනී මං ඔබේ ආදර දෝණි.









Nov 15, 2011

කවුද මුලින් ආදරේ ප්‍රකාෂ කරන්න ඔනි ?

ආදරේ ගැන කතා කරොත් සමහර වෙලාවට මට මේ පොස්ට් එක කොටස් කිහිපයකට වෙන් කරලා ලියන්න තරම් දිගට දිගට කතා කරන්න පුළුවන් මාතෘකාවක් වේවි.  ඒ ඇරත් මම ආදරේ ගැන කියන්න ගියොත් වැඩි පුරම විරහව ගැන කතා කරයි.. ඒ නිසා මම ඒ මාතෘකව පැත්තකින් කියලා  පුංචි කතාවක් කියන්නම් ඔයාලට

ඔනෑම කෙනෙක්ගේ ජිවිතේ සුන්දරම කාලේ පාසැල් කාලේ කියනවනේ. ඒකෙනුත් ඉතාමත්ම සුන්දර කාලේ  උසස් පෙල පන්තියේ ඉන්න කාලේ කීවොත් ඔයාලා මා එක්ක ගොඩක් දුරට එකඟ වේවි. ඉතින් මම මේ මතක් කරන්න යන්නේ මගේ පාසැල් කාලේ ගැන.. මම හිතන්නේ මේ කාලේ ගැන මීට කලින් මම තවලමේ කතා කරලාම නැහැ. ඒ ගැන කතා කරන්න තරම් මාතෘකාවක් මේ වෙන තුරු හිතට ආවෙත් නැහැ .. හැබැයි මේ ලඟිදි පාසැල් මිතුරෙක් එක්ක ස්කයිප් වැට් එකක් දාපු වෙලාවේ මම මොහොතකට සිතින් පාසැල් කාලයට ගියා.

අපේ ඉස්කෝලේ  උසස් පෙළ අංශයම තිබුනේ එකම බිල්ඩින් එකේ තට්ටු 3ක අපි හිටියේ පහලම තට්ටුවේ අපි කිව්වේ බස්සොයි ( බයෝ කාරයොයි ) මැස්සොයි (මැත්ස් කාරයොයි),  අපිට අපිටඋඩින් කොස්සෝ (කොමස් කාරයෝ) ඊට උඩින් අස්සෝ( ආර්ට් කාරොයෝ) . ඉතින් විවේක වෙලාවට උදේට සහ  පාසැල ඇරුනහම කොස්සොයි බස්සොයි සේරමත් එන්නේ අපේ සෙක්ෂන් එකට තමයි. ඒ අතරින් හො ඳම සීතල යුද්දේ තියෙන්නේ විවේක වෙලාවට ඒ කියන්නේ ගෙදරින් බැඳන් එන බත් බුල ලිහන වොලවට.. අන්න ඒ වොලාවට ඇඹරි ඇඹරි හිටියොත් නම් ඉතින් එදා දවස බඩගිනනේ තමයි.. එක පාර්සලයක් දිගාරිනකොට කපුටු රැළ වගේ වට වෙනවා විස්සක් තිහක් විතර, ඉතින් බත් කටක් කියලා බත් ඇට දෙකක් තුනක් අතට අරන් කටට දාගන්නෙත් පිනැත්තෝ විතරමයි.  
ඔය වැඩේ නිසාම කපුටි සෝයා මීට් එක්ක බත් ගේන දාටයි පත්මී හතු මාළුව හදාගෙන එන දාටයි ඒ පාර්සල් දෙකත අරන් අපේ කෙල්ලෝ අට දෙනා හෙමින් සැරේ  මාරු වෙනවා ඒ යද්දි එක්කරන් යන එකම කොල්ලා තමයි (මන්ද) බුද්ධිකයා ;) ඒ මොකෝ ඌ ඒ තරම් හොඳ කොල්ලා.. අපෙ කෙල්ලන්ගේ දුකට සැපට දෙකට ඉන්න කල්‍යාන මිත්‍රයා. ඒ දවස් වල බුද්ධි ගෙ කටේ තිබුනේ “ගල් කුළුණක් සේ නාසැලි සිටින් මීට පරාක්‍රම බාහු" කියන එකයි  “ උදේම නැඟිටිමු කමු බොමු.. අම්බෝ.. නා..න්නනම් බෑ" කියන එකයි. ඒකා අපේ පොත් වලත් පිටි පස්සේ පිටුවේ ඔය පඬි වඳන් දෙක ලියනවා.

බුද්ධියා මගේ හොඳම ෆිට් එකක් උනේ අපේ අම්මලා අප්පච්චිලාත් හොඳම යාළුවෝ නිසා. අපි දෙන්නාගේ යාළු කමට ගහන්න දෙයක් නෑ ඒ කාලේ...  දැනුත් එමෙහයි.. ඉතින් ඉස්සර බුද්ධියා අපේ කෙල්ලෝ අට දෙනා එක්කම පුදුම හිතවත් කමකින් හිටියේ.  ඔය අතරේ හිටියා කෙල්ලෝ සෙට් එකක්,  එකම ගමේ ඉඳලා එකම ස්කූල් වෑන් එකේ ඉස්කොල්ලේ එන. අපි කිවේ බොරලන්දේ ගැන්සිය කියලා එතන හිටියා කෙල්ලෝ හයක් පහක්ම බස්සියෝ එකියක් කොස්සියක්.  ඉතින් අපේ කොස්සි වැඩිය හිටියේ අපේ පන්තියේමයි.. හැබැයි අවසන් කාලේ ඒකි වැඩිය ආවේ නැ පන්තිය දිහා.. අපේ බස්සියෝ සෙට් එකෙත් එකියක් බුද්ධියාට අසීමිතට ෆිට් වෙන්න ගත්තා  ඒ කපුටි. හැබැයි ඔය කාලේ ඒකි ප්‍රේම වෘත්තාන්තයක් රඟ දක්වමින් හිටියේ. ඒකට බොක්කෙන් සප් එක දුන්නෙත් බුද්ධියාම තමයි.  

ඔන්න ඉතින් කාලයාගේ අවෑමෙන් අපි විභාගේ කරලා පළවෙනි පාර රම්පෙට පොරි පොකුරු පොකුරු වගේ සෙට් එකම S , F  පේලි පේලි අරගෙන දෙවනි පාරටත් විභාගේ කරන්නනේ නුවර ආවේ.. සෙට් එකේ අපිට අඩු උනේ බුද්ධියා තමයි ඌ  කොළඹ ගියා.

ඒ උනත් ඉතින් කපුටි නිතර නිතර ඌට කොල් කරනවා හේම.. අපරාදේ කියන්න මම කෝල් නොකරත් ඒකා ගෙදර ආව දාට උළුඳු වඩේ අරන් එනවා අපේ දිහෑ මාව බලලා යන්න ;) හරි හොඳ එකා කියන්නේ ඒකනේ.. කෝමෙන් කොමහරි මම ලොකේ තියෙන හොඳම පිස්සුව නටලා විභාගේ නොකර ට්‍රැක් පැන්නනේ හැබැයි අපේ යාළුවෝ අවසන් වතාව වෙනකල්ම උසස් පෙල කලපා ගොඩ ගිය උන් ගියා හැබැයි කෙල්ලෝ නම් අටෙන් පහක්ම හැකි ඉක්මනින් කෂාද බැන්දා.. කපුටිත් ඇතුළුව.  බුද්ධියා රන් කහවනු නෙලන්න විදේශ ගත උනා වෙබ් ඩිවලොපර් කෙනෙක් විදියට.  ඒ ගියත් ඉතින් පේස් බුකි ස්කයිප් ජීටෝක් හරහා අපේ යාළු කම තිබුනා.

 ඉතින් පහුගිය දවසක ( ගොඩක් දවස් අර ස්කයිප් ටෙම්පරි වැඩ නැති කාලේ ) බුද්ධියා මගෙන් උඩ විසි වෙලා පාවෙන ජාතියේ ප්‍රශ්ණයක් ඇහුවා.

“උඹ දැනං හිටියද බන් කල්පි ( අර කොස්සි) ඉස්කෝලේ යන කාලේ ඉඳන් මං ගැන හිතා හිටිය බවක්.."

හැහ්!! ඒ මොකක්ද බොල ඒ කතාව කියලා මමත් උඩ බිම බැලුවා.. සකයිප් යන්න විදියකුත් නැති නිසා විස්තරේ අහගන්න විදියක් නෑහැ  .. බුද්ධියාත් කලබලේක මම දැනං හිටියේ නැ කියලා කිව්වම පොර ඔප් ලයින් ගියා. මාත් ඒ වලේ මොකකට හරි හොඳටම කාර්‍යබහුල වෙලා. ඊට පස්සේ  පොර වැඩියේ ජී ටොකේ හිටියේත් නෑ මටත් හෙමින් අමතක උනා සිද්දිය.

පස්සේ ආයිත්  ඔය කතන්දරේ අග මුල මේ ලඟදි දවසක මම ස්කයිපෙන් බුද්ධියාව ඇමතුව වෙලාවක ඇහුවා..

බුද්ධියා : ඔව් බන් බලපන්කො මේකි ඉස්කොලේ යන කාලේ ඉඳන් හිතේ තියාගෙන ඉඳලා අවුරුදු හයක් බන් මේ ලඟදි තමයි මට කෙල්ලව ආයි බුකියෙන් සෙට් උනේ කෙල්ල මාව හැම තැනම හොයලා බන්.. පව්.. මම හිතුවේ උඹත් දැන ගනෙ හිටියා කියලා කපුටි එහෙම දැනං ඉඳලා පස්සේ පස්සේ කෙල්ලට හරියට වෙනස් කම් කරලා බන් ඒකි මට දැන් කියද්දි මට මාර අප්සට්..  ඔක හිතේ තියාගෙන ඉන්නේ නැතිව කිව්වනම් හරිනේ බන් මම කොහෙමද දන්නේ මගේ තුන් හිතක එහෙම අදහසක් තබුනේ නෑනේ බන්.. බලන යද්දි කපුටුයි කල්පි  දෙන්නම මට ලව් කරලා..
මම: හික් හික් දැන් උමලා දනේනා සෙට්ද බන්
බුද්ධියා : හ්හ් හා ඔව් බන් දැන් ගෙඩක් කල්
මම: වර වර ලංකාවට ඇවිත් ඉක්මනට බැඳපන්


ඔන්න දෙබස.. හරියටම අවුරුදු 6කට පස්සේ කල්පිගේ හීනේ හැබැ වුනු විදිය..  කෙල්ල කැම්පසුත් ගිහින් ඒත් මේකා මත්තේම ඉඳලා..  මේ කතාවෙන් මම නම් ඉගෙන ගත්තේ   කෙල්ලෙක් උනත් කොල්ලෙක් උනත් ආදරයක් ඇති උනොත් ඒක අනෙක් පාර්ශවයට ප්‍රකාෂ කරන්න ඔනි.  හැබැයි කල්පිට වගේ හැමොටම ඒ ආදරේ ලැබෙන්නෙත් නෑ.. ඒත් හිතට සැහැල්ලුයි නේ හිතේ තියාන ඉන්නේ නැතිව මම කෙල්න්ම කීවා කියලා J

Nov 12, 2011

මම ලියූ වැදගත් ලිපියක් නැවතත්

පිදිය යුත්තන් පිදීම හෙවත් විමසුම මගේ ඇසින්


වත්මන්  සමාජයේ දේශපාලනය යනු ඇතිවත් බැරි නැතිවත් බැරි දෙයක් බවට පත්වී ඇත, මේ ලිපියේ ගමන් මග එවන්වු දේශපාලනික වටපිටාවක් මැදින් ගලා යන බැවින්, තම තමන්ගේ දේශපාලන පක්ෂ සහ ඒවායේ ඇතැම් ක්‍රියාවන් විමසුමට ලක් කිරීමේදි මා හා උරන නොවන ලෙස මුලින්ම ඉල්ලා සිටිනු කැමැත්තෙමි.

මෙහි සටහන් වන කරුණු ඔනෑම අවස්ථාවක සංවාදයට විවෘත වන අතර තම තමන්ගේ අදහස් අඩුවැඩි ලෙස කමෙන්ටු මඟින් එක්කිරීමේ අවකාශයද ඔබ හට හිමිවනු ඇත.

තිස් වසරකට අධික කාලයක් පැවති ඊලාම් යුද්ධය අවසන්ව ගෙවී ඇත්තේ ඉතාමත් සුළු කාලයක් වුවද යුද්ධයේ කුරිරු මතක සටහන් මේවන විට හිරු දුටු පිණිබිඳුසේ වේගවත් සංවර්ධනය හමුවේ අප හට අමතකව ගොසිනි.. එසේම එක් දේශපාලන පක්ෂයකට හා  පුද්ගලයින් කිහිප දෙනෙකුට පමනක් යුද්ධය නිමා කිරීමේ ගෞවරයද හිමිවී අවසානය. මෙය සැබෑ වීරයන් සිරගත ව දුක් විඳින කල නිලදරුවන් සුරසැප විදින විස්මිත ලෝකයක් බවට පත්වු කැළල හැරෙන්නට යුද්ධයෙන් සිරිලකට වෙනත් කැලලක් ඇති වී නොමැත. පොදුරදමඩුලු සමුලුව එයට සාක්ෂියකි.

අනෙක් අතට කර්නල් ගඩාෆිගේ මරණය සිදුවු ආකාරය ලොව පුරා වීඩියෝ දර්ශන වලින් පෙන්වද්දි අප රටෙහි ත්‍රස්තයන් මර්දනය කල ආකාරය ඉතාමත්ම මානව හිතවාදීය.. එය අනෙක් කතාවකි. මා අද කතා කරන්නේ ඊලාම් යුද්ධයට පසු  අද සිරි ලක ගැනයි..

2009ට පෙර දකුණේ ගම්මාන වල දෙමාපියන්ගේ හදවත් ගින්නෙන් නොඇවිලුනු වෙලාවක් සොයන්නට බැරිවිය.. විශේෂයෙන් අවසන් සටන පැවති කාලයේ කොහේ කොයි මොහොතක හමුදා පුතෙකුගේ නිසල සිරුරක් රැගත් ජීප් රථයක් මතුවේවිදැයි ඔවුන් බියෙන් පසු වූවෝය, එමෙන්ම සියලූම ලක් වැසියන් කුරිරු යුද්ධයේ අවසනක් සොයන්නට වෙර දරණ වීර පුතුනට හදවත් වලින් ආශිර්වාද කරමින් කුරිරු ත්‍රස්ත නායකයාගේ මරණය ප්‍රාර්ථනා කලෝය.. එය එසේම සිදුවිය..

ඒ අප රට ලත් දෙවන නිදහස විය.. ලක් වැසියා ඒ නිදහස සැමරු ආකාරය මා ඔබට කිව යුතු නැත... විදේශයක සිට පැමිණ මාතෘ භුමිය වැඳ නමස්කාර කරමින් හරසර කල ජනපති තුමන්ට මෙන්ම  එවකට සිටි යුදහමුදාපති ඇතුලු ත්‍රිවිධ හමුදාවන්ද ජනතාවගේ සැබෑ විරයන්  බවට පත්වුවෝය. පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව සියල්ලන්ම නිදහසේ අසිරිය සැමරු හැටි සිහිකරන්නට මම මෙන්ම ඔබත් කැමති වනු ඇත..

එහෙත් අභාග්‍යයකි.. නීරස දේශපාලයේ අඳුරු හෙවනැලි විසින් ජාතික වීරයන් බිලිබා ගැනිමේ කූට ව්‍යාපාරයක් ඇතිවිය. යුධ ශිල්පයෙහි කෙල පැමිණි නමුත් දේශපාලනයේ ළදරුවකු වු හිටපු හමුදාපති වරයා අභාග්‍ය සම්පන්න ලෙස සිරගත වුවේ දේශපානයේ වරද නිසා මිසක ඔහු කල වරදක් නිසා නොවන බව ප්‍රසිද්ධ රහසකි.. බල තණ්හාව විසින් වීරයන් වනසයි යන්න මනාව පැහැදිලි කල අවසන් ජනපතිවරණය විසින් මිනිසුන්ගේ මිනිසත් කම පවා වෙනස් කරන්නට සමත්වී ඇත.. එක් උදාහරණයක් පමණක් කියමි.

ත්‍රස්තයන්ගේ ප්‍රධානතම ක්‍රියාකාරී ස්ථානයක් වු . කිලිනොච්චි නගරයේ ඉදිකරවා ඇති. රණවිරු ස්මාරකය ඉදිරියට එක් වරක් හෝ ඔබ ගොස් ඇත්නම් එහි ඉදිරිපස ගලෙහි කොටා ඇති අකුරු පෙල කියවන්නට ඇත.. ඔබ ඔබේ  හදවතින් විමසා බලන්න එහි එකම නමත් අමතක කොට ඇත... එය හිතා මතා කල බව පැහැදිලිය.. මන්ද වත්මන් හමුදාපති ඔවුනට මතක් වුවේනම් සැබැවින්ම යුධ ජයග්‍රහනයේ පුරෝගාමියෙකු වු හිටපු යුධ හමුදාපතිවරයා අමතක වීම අරුමයකි.
යුධ ජයග්‍රහනයේ සැබෑ අයිතිකරුවත් දේශපාලුවන් හෝ ලේකම් වරුන් නොව සැබැවින්ම යුධබිමෙහි එඩිකම් පෑ රණවිරුවන්ය.. එය අමතක කල සමාජයක අපි අද නිදහසේ සිටීම ගැන සැබැවින්ම මම පුදුමයට පත්වෙමි.. එය සිදුවුයේ මෙසේය..
පසුගිය දිනෙක මම උතුරු ප්‍රෙද්ශයේ චාරිකාවක් ගියෙමි. එහිදි තවමත් රාජකාරියේ සිටිමින් සිවිල් ජනතාවගේ එදිනෙදා දිවිපැවැත්ම සාමකාමීව පවත්වාගෙන යෑමට උපකාර කරන සොල්දාදුවන් අතර විශේසිත කණ්ඩායමක්  නාගදීප පුදබිමට බෝට්ටුවට ගොඩවන ජැටියේදි මට මුණ ගැසුනි.. ඔවුන් අත පොත් කිහිපයක් විය බැතිමතුන්ට ඒවා පෙන්වමින් කතාකරන ඔවුගේ මුහුණු, ඔවුන් නොතකා යන බැතිමතුන් දැක අඳුරුවන සැටිය මම දුටිමි.. ඔවුන් අසලට යන්නට  සිත බල කලත්  මා යා යුතු බොට්ටුව පිටත් වීමට කාලය පැමිණි බැවින් ඒ හමුව පසුවට කල් තබා ගතිමි..




නාගදීප පුද බිමෙදීද අපූරු සිදුවීමක් සිදුවිය. එක් දමිල තරුණයෙක් යාපනය නගරයට යාමට බොට්ටුවක් පැමිනෙන තුරු එහා ජැටියේ සිටින අවස්ථාවේ හදිසියේ ඔහු රොගාතුර විය.. සැබැවන්ම ඔහු අපස්මාර රොගියෙකි.. හදිසියේ රෝගී වු ඔහුට අපේ නාවික සෙබලුන් උපකාර කරද්දි සහෝදර දමිල ජනතාව පිළිකුලෙන් අහකට වී බලා සිටියෝය.. කිසිවෙකු උදව්වට නොපැමිණි කල මදක් කෝප වු සෙබලෙකු බැන වැදුනේ මේ උඹලාගේ ගමේ එකෙක් ඉක්මකට බාරකාරයින්ට එන්න කියාපියව් මේ මනුස්සයා ගැන අපි දන්නේ නැහැනේ..  කියායි. ඒ හඩින් අවදි වු ගම් වැසියන් වහා තරුණයාගේ පියා කැඳවුවෝය.. සුවය ලබමින් සිටි ඔහු නැවත පියාට භාර දුන් සෙබලුන් සුපුරුදු ලෙස ගිනි අව්වේ තම රාජකාරියේහි යෙදුනෝය.

නැවත මෙගොඩ පැමිනි මා වහ වහා යටකී පොත්පත් විකිණු සෙබලුන් සිටි තැනට ගියෙමි.. හමුදා වීරයන්ට කවදත් ආදරය කල මාගේ සහොදරයාද මා හා එක්විය.
කිසිවිටෙකත් සතුරාට යටත් නොවන මා යන්නෙන් ලියවුනු එම පොත, යුධ හමුදා විශේෂ බලකායේ සෙබලුන් විසින් තම අත්දැකිම් අලලා ලීයුවකි.. ඒ ඇසූ සැනින් වහා එය මිලදී ගන්නට මමත් මගේ බාල සොයුරාත් එකවිට තීරණය කලෙමු.. එසේම මොහොතක්  සුහදව ඔවුන්හා කතා කොට ඒ මුහුනු සිනාවෙන් බර කොට අප එතැනින් පිටත් වීමු..

නඩයේ සියල්ලන් අපට උසුලු විසුලු කලෝය.. ඔවුන් කීවේ දේශපාලුවන්ගේ  උදම් ඇනීම් බලන්නට අධික මිලක් ගෙවා නොවටිනා පොතක් මිලදී ගත් බවයි,  ඇතැම් විට හමුදා සොල්දාදුවන් පින්පත්තරකාරයන්ගේ තරමට බාල්දු කොට පොත දෙස රවා බලා පිටත්ව ගිය දේශමාමක ජනයා සිතන්නට ඇත්තේ එයම විය හැක .. ඒ ඔවුන්ගේ අවාසනාවයි.. නොබියව කිව හැක.. සැබැවින්ම මේ පොත දෙස නොබලා සෙබලුන් මගහැරගියවුන් සැබැවින්ම අවාසනාවන්තයෝය..
එහි සඳහන් අකුරක් අකුරක් ගානේ කකියන දේශප්‍රෙමිත්වය මා මේ සටහන ලියන්නට උනන්දු කරවන ලදි.

එහි කොටසක් උපුටා දක්වමි..

අපි වනයේ පුහුණු වි වනයේම කොටසක් බවට පත්වුවෝ වෙමු. සුපරික්ෂාකාරිව නොබැලුවහොත්  විශේෂ බලකා සෙබලෙකුත් වනාන්තරයේ ගසකුත් අතර වෙනසක් නොමැත. බිම වැටුණු අතුඉපල් කොළරොඩුත් එහි වැතිරුණු අප සෙබලෙකුත් වෙන් වෙන්වශයෙන් හඳුනා ගත හැක්කේ කාහටද..? විටෙක ඔහු ගලක් විය හැකිය. විටෙක පඳුරක් විය හැකිය, තවත් විටෙක ඔහු මඩ තැවරුණු දර කොටයක් විය හැකිය. වනය ඔහුටද ඔහු වනයටද එතරම් සබැඳිය. වනය ඔහු සතුරාගෙන් වසන් කරන්නේ ඔහු වනයේම කොටසක් වන බැවිනි.
කිසිවිටෙකත් සතුරාට යටත් නොවන මා
 -පිටු අංක 125-

 සත්‍යයකි ඔවුන් හැමවිටම වාගේ ක්‍රියාන්විතයන් කොට ඇත්තේ වනයේද ඇතැමි විට සතුරු බලමුලුවලට පහර දීමට ගොස් වනයේ අතරමන්වී බීමට ජලපොදක් නැතිව මුත්‍රා පානය කල බව ඔවුන් කියා ඇත. එසේම වරක වතුර හිඳුණු වැවක වලක් හාරා දින පහක් ජලය පානය කල ඔවුන් ආපසු යද්දි දිවි රැකදුන් වතුරු වලට දණගසා නමස්කාරකොට ගොස් ඇත.. මෙවන්වු අනුවේදනිය අත්දැකීම් රුසක් අකුරුකොට ප්‍රකාශ යටපත්කර ඇති මෙම වටිනා පොත කියවන්නට මා ඔබට ආරාධනා කරමි..

රඟමඩලෙහි රඟදෙන කලිහී
මහා තේජසින්
රංගධරයින් ....
කඩතුරාවට සැඟව
කළ මහඟු මෙහෙවර
දැකිය හැක්කේ
එබී බැලීමෙනි
ඇතුලාන්තයට......


මේ ඔවුන්ගේම වචනයි..  සැබැව්න් මෙම පොත ඇතුලානතයට එබී බැලීමට විවරවු කවුලුවක් වැන්න..
හිතවතුනි ඔබට කෙමෙන් අමතකව ගොස් ඇති සැබෑ ජාතික වීරයින් පුදන්නට කෙසේ හෝ මෙම පොත කියවන්න..
මෙය ඔබට පොත් හලකින් ලබා ගැන්මට අපහසු වීනම් මෙහි කමෙන්ටුවක් සටහන් කරන්න ඔවුන් හා සම්බන්විය හැකි මගක් මා සොයා දෙන්නම්.. එන්න මාහා පිදිය යුත්තන් පුදන්න......




මා විසින් ලියන ලදුව අක්ෂර හී පලවු ලිපියක දෙවන පල කිරිමයි