නූතනයේ ඒව් විසින් ආදම්ට ලියන වගනම්....

හිතවත් ‍ආදම්..

සියලු ගහ කොල සතුන් අතරේ නුඹ තනිව සිටිනා බව මා දනිමි. සහයෝගයට නුඹට කිසිවෙකු අවැසි බව සුළග ගහ කොළ දුහුවිල්ල සහ මීදුම පවා දන්නා කරුණකි . නුඹ සමගින් දුක සැප බෙදා ගන්නට කෙනෙකුන් සිටිය යුතු බවද මා දනිමි එහෙත් නුඹේම සහකාරිය ලෙස මා මැව්නේ  යැයි ලෝ වැසියන් කිවත් මම එය විශ්වාස නොකරමි.. මන්ද.. ඔවුන් කියන්නේ මාද නුඹගේම ශරිරයේ කොටසක් බවයි.

එය සැබැවක් වන්නට ඇත, නුඹ ශරීරයෙන් මා නිපදෙන්ටත් ඇත නුඹේ ජීවන හුස්ම මා හට ලැබෙන්නටත් ඇත.. ඒය නුඹත් මමත් අතර වු ගනුදෙනුවක් ලෙසට සැලකූ කල මම නුඹට මනුෂ්්‍යත්වයේ නාමයෙන් යහපත් ලෙස සලකමි.

මෙලොව වසන එකම පිරිමියා නුඹ බැවින් නුඹ ආඩම්බර වන බව මා දනිමි. හිතවත් ආදම් මාද ආඩම්බර විය යුතුමය, මක් නිසාද යත් මෙලොව සිටින එකම ගැහැනිය මමයි. මිනිස් කුලය නියෝජනය කරමින් නුඹත් මමත් පමණක්ම ඉතිරි වු ලොවක් තුල නුඹට සිටින්නේ මා පමණක්ම මෙන්ම මට සිටින්නේ නුඹ පමණක්මය.. අප දෙදෙනා  අතර වු බැදීම එකම කුලයේ සතුන් දෙදෙනෙකු සහ එකම කුලයේ ශාක දෙකක් අතර පවතින අන්තර් සහජීවනයක්ම පමණක් බව කරුණාකර තේරුම් ගන්න.

අප සිටිනා ඉසව්වේ නුඹත් මමත් දෙදෙනාම හදුනන්නන් අතර සර්පයා නුඹට ඉතාමත් සමීප බව මා දනිමි.. නුඹ හා මම නොදත් යහපත සහ නපුර පිළිබදව. සර්පයා මා හා බොහෝ දෑ පවසා තිබේ... ඒ අතර නුඹ හා මම අතර මේ තිබෙන්නාවු සබැදියාවේ ස්වරූපය වෙනස් කිරිමේ කූට උවමනාවක් සර්පයා තුල තිබෙන බට මට පැහැදිලිය.. තහනම් ගසෙහි වු මිහිරි ථලය පිළිබදව සර්පයා මා හා පැවසූ දැයින් මා සිත කැළඹුණු බව මා පිළි ගනිමි.. ක්ෂනික මායාවක් යැයි සිතා මා එය අනුමත කලත් මම ඒ ථලය නොවැලදුවෙමි.. මන්ද.. තෘශ්නාව මා තුල නැත . අශාවද මා තුල නොවන්නේය.. සර්පයා විසින් කරනා ලද වර්ණනාව මා සවදානව අසා සිටි බව සත්‍යයකි එහෙත් ගත යුතු දෙයක් එහි නොවුයෙත් ඇසු කනින් අමතක කලෙමි. ඒ හැර ඒ රස පළතුර කන්නට මා තුල සිත් නොවීය...

නමුත් හිතවත් ආදම්.. මා හට වැටහෙන පරිදි නුඹ සර්පයාගේ බසට අවනතව ඒ රස පළතුර අනුභව කර ඇත.. නුඹත් මමත් මෙතුවක් නොදැන සිටි  සංකල්පයන්ගෙන් නුඹේ මනස අවුල් වී  සිතිවිලි ගිනියම්ව ඇති බව මට මනාව පැහැදිලිය. කිසිවිටෙක් මා අපේක්ෂා නොකල තරමේ අසැබි වදනකින් නුඹ මා අමතන්නට යෙදුනේ එනිසා විය හැකිය. නුඹ පළතුර අනුභව කල බවක්වත් නුඹ සිත පිලිගන්නට නොකැමතිය, පළතුර අනුභව නොකල මට වැටහෙන ඒ සත්‍යය අන්ධව සිටින නුඹට නොවැටහෙන්නේ එහෙයිනි.. 

හිතවත් ආදම් මම නුඹට වෛර නොකරමි.. එහෙත් නුඹ පිළිබදව මා සිත තුල කිසිදු ප්‍රේමණිය හැගීමක් නැතිබව මා තරයේ කියා සිටිමි.. නුඹ දැන් කිලිටි වී අවසානය.. නමුත් මා තවමත් නොකිලිටිය.. ඒයම අප අතර දුරස්ථ භාවයට හේතුවක් නොවන්නේද... ඒ දුරස්ථ භාවය එකම මිනිස් කුලය නියෝජනය කරන්නන් දෙදෙනෙකු වන අප දෙදෙනො නන්නාදුනන්නන්  බවට පත් කීරිමට තරම් ප්‍රභල බව නුඹ නොදන්නේද... ඒ නම් මෙලොව මට සිටින එකම මිනිස් පුරුෂ ප්‍රාණියා වුනු නුඹට පෙම් නොකරන්නට තරම් මා සිත අද දරදඩුය.. හේතුව සර්පයා හා එක්ව නුඹ විසින් ආත්මය කිලිටි කරගැනීමයි...

ස්ත්‍රිය යනු සැම විටම වරදෙහි බැදෙන්නියක් නොවන බවත් පුරුෂයන් යනු සුද්දවන්තයින්ම නොවන බවත් ලොවට කියා පාන්නට නුඹ හා මම අතර වු මෙම සිදුවීම ඉදිරියෙහි මිනිස් සත්වයෙකු මෙලොවට බිහිවුනු කලෙක ඔවුනට දැන ගැනීම පිනිස මෙම ලිපිය සුරැකිව තබා ගන්න.. නුඹත් මමත් අතර එක්වීමකින් මිනිස් සත්වයෙකු බිහි නොවුනේ මන්ද හො නුඹ හා මාගේ වැයමෙන් මිනිස් පරම් පරාවක් බිහි නොවුනේ මන්ද යන්න අනාගත ලොවට දැන ගැනීමට මෙම ලිපිය සාක්ෂියක් වනු ඇත...

ඔබට සුභ දවසක්

මීට හිතවත්

ඒව්

 

ප:ලී ::: කිතුනු භක්තිකයන්ගේ ඇදහිමක් මෙලෙස වෙනස් කොට නිර්මාන රසයෙන් යුතුව ලීවේ එම ආගමට ගැරහීමක් ලෙස නොවන බව කරුනාවෙන් සලකන්න....  මා මෙහි සදහන් කල සියල්ල හුදෙක් නිර්මාණාත්මක උපකල්පනයන්ය...