සෙනෙහස

නිල් මිණී  දෙනෙතට එබීගෙන

මොළ කැටි අතැගිලි අල්වාගෙන

සිඟිති හසරැල‍් පොදක වෙලීගෙන

ගියා මම බොහෝදුර

දරාගන්නට බැරි සෙනෙහසින්

මගේ පුතේ ඔබ එක්ක.

නුඹත් අප අතරට එන බැව්

දැනුනු දා පටන් , බලාගෙනම උන්නා මම

කියා ගන්නට  නොතේරෙන නොඉවසිල්ලකින්

මගේ පැහැයම  මගේ දෙනෙතම

අරන් නුඹ එනතුරාවට අම්මාගේ උකුල් තලයට

වෙලා මගේ මුළු ලෝකයම.

ඇත්තමයි නුඹ නිසා මමත් දැන් අප්පච්චි කෙනෙක්

දැනෙන්නේ නැ මොළකැටි නුඹට

මගේ සෙනෙහසේ තරම

කිසිදාක කියාගත්ත බැරිවන මගේ පිය සෙනෙහස

නොලියනු ඇත කවි ගී නුඹ

පිය සෙහෙට හෙට දින

බලා ඉඳින්නම් එහෙත් සුරතල් වනු බලා ඔබ

මගේ මැණිකගේ උකුල් තලය මත

පසුවදන************

සිහින තවලමේ සිය වැනි ගැල අද තවලමට එක්කල වගයි.. මෙතෙක් ආ ගමනේ ගැල් හැ බැඳුනු ඔබ සැමට තුති පුදමි.. ඉතින් අපි යමු ශතකය පසු කර....